Międzynarodowy Dzień Niepełnosprawnych
2010-12-02
autor: s. Danuta USJK
autor: s. Danuta USJK
„We wspólnocie z niepełnosprawnymi oczekujemy przyjścia Zbawiciela”...„We wspólnocie z niepełnosprawnymi oczekujemy przyjścia Zbawiciela”, pod takim hasłem świętowano w Kaliszu, w Sanktuarium św. Józefa wigilię Międzynarodowego Dnia Niepełnosprawnych. Nabożeństwo poprowadził ks. Janusz Malski – Cichy Pracownik Krzyża , który przywiózł ze sobą niepełnosprawnych z Centrum Ochotników Cierpienia. Powtórzył za Janem Pawłem II, że « Cierpienie i choroba są wpisane w życie człowieka na ziemi, ale przecież Chrystus jest obecny w każdym ludzkim cierpieniu, by pocieszać i być blisko tych, którzy cierpią. » natomiast ks. Grzegorz Cyran prowadzący w Głogowie badania nad cierpieniem rozważył fragment ewangelii św. Jana o uzdrowieniu chromego nad sadzawką Siloe. Zatrzymał się nad odpowiedzią człowieka daną Jezusowi, na pytanie dlaczego nie wchodzi do wody, gdy nastąpi poruszenie: « NIE MAM CZŁOWIEKA» „to jest wołanie niepełnosprawnych do nas w Kościele dzisiaj” - « NIE MAM CZŁOWIEKA» . „Niepełnosprawni wzywają nas swoją ofiarą”.
Eucharystii transmitowanej przez radio Maryja i telewizję Trwam, przewodniczył Pasterz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, biskup Stefan Regmunt, a koncelebrował bp Marek Mendyk z Legnicy i bp Teofil Bilski z Kalisza. W homilii bp Stefan mówił: „Przybyliśmy do Kalisza pokonując lęk przed śniegiem aby modlić się za rodziny, gdzie są osoby niepełnosprawne, bo chcemy jak najlepiej przygotować się na spotkanie ze Zbawicielem. (…) Rodziny osób niepełnosprawnych niosą swój Krzyż i chcemy im w tym towarzyszyć, pomagać, korzystać od rodzin z niepełnosprawnymi.” Następnie kaznodzieja podzielił się świadectwem p. Bogumiły z Koniakowa uczestniczce konkursu - tygodnika „Niedzieli” zatytułowanego: mój Krzyż. „Kim są niepełnosprawni w Kościele? – pytał w konkluzji ks. biskup - Są Skarbem. Dzieje świata zależą od cierpienia i modlitwy. Matka Boża w Fatimie wzywała do pokuty, tam jest miejsce na krzyż. Choroba i cierpienie są wielką próbą człowieka. Bez chorych świat byłby uboższy. My, pod wpływem niepełnosprawnych, zmieniamy się. W wielu spośród nas rodzi się miłość. (…) Chcemy z nimi wspólnie oczekiwać na Chrystusa. U św. Józefa słuchamy słowa o budowaniu gmachu życia naszego na dobrym fundamencie. Prorok Izajasz mówił nam, abyśmy budowali na zaufaniu. Nasze życie na być pełne zaufania. (…) Co jest skałą naszego życia? Czy Jezus Chrystus? Dzisiaj światu, człowiekowi potrzeba Miłości. Zdobywamy ją z bezpośredniego kontaktu z Bogiem. Wówczas będziemy się mieli czym dzielić z innymi. Dziękujemy rodzicom niepełnosprawnych za to, że uczą miłości. Jak się cieszę, że rodzice chodzą ze swoimi dziećmi niepełnosprawnymi do kościoła, czytają im Biblię, modlą się razem z nimi, uczą ich śpiewać kolędy. Pani Bogumiła modliła się, odmawiała różaniec, odliczając na paluszkach swojego chorego dziecka. (…) Dziękujemy wolontariuszom, siostrom zakonnym, sąsiadom, duszpasterzom. Św. Józefie, weź w opiekę rodziny, w których są niepełnosprawni. Ucz nas komunii z Bogiem, ucz nas budować na mocnym fundamencie, abyśmy otwierali się na Bożą Miłość, abyśmy już teraz budowali Boże Królestwo.” Modlitwa powszechna natomiast była jednym misterium z udziałem niepełnosprawnych, którzy ofiarowywali dodatkowo czerwoną różę i zapalali 7 świec na świeczniku. Dary składali członkowie Wiary i Światła, Bractwa św. Józefa, Stowarzyszenia Katolickiego - Terapia Zajęciowa TĘCZA, Warsztatów Terapii Zajęciowej, Centrum Ochotników Cierpienia, niepełnosprawni z Bogatyni, wolontariusze. Na zakończenie Pasterz diecezji goszczącej niepełnosprawnych bp Stanisław Napierała podziękował wszystkim za wszystko, podkreślił piękno modlitwy powszechnej i pasterskie podejście kaznodziei, którego słowa były wyrazem obecnych niepełnosprawnych i skierowane za pośrednictwem św. Józefa ukształtowały całą uroczystość. Pozwólmy i my zajaśnieć miłości tam, gdzie jest jej brak, a 3 grudnia i każdego następnego dnia nowego roku liturgicznego, otoczmy modlitwą, troska i miłością niepełnosprawnych i cierpiących stających na drogach naszego życia.
Eucharystii transmitowanej przez radio Maryja i telewizję Trwam, przewodniczył Pasterz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, biskup Stefan Regmunt, a koncelebrował bp Marek Mendyk z Legnicy i bp Teofil Bilski z Kalisza. W homilii bp Stefan mówił: „Przybyliśmy do Kalisza pokonując lęk przed śniegiem aby modlić się za rodziny, gdzie są osoby niepełnosprawne, bo chcemy jak najlepiej przygotować się na spotkanie ze Zbawicielem. (…) Rodziny osób niepełnosprawnych niosą swój Krzyż i chcemy im w tym towarzyszyć, pomagać, korzystać od rodzin z niepełnosprawnymi.” Następnie kaznodzieja podzielił się świadectwem p. Bogumiły z Koniakowa uczestniczce konkursu - tygodnika „Niedzieli” zatytułowanego: mój Krzyż. „Kim są niepełnosprawni w Kościele? – pytał w konkluzji ks. biskup - Są Skarbem. Dzieje świata zależą od cierpienia i modlitwy. Matka Boża w Fatimie wzywała do pokuty, tam jest miejsce na krzyż. Choroba i cierpienie są wielką próbą człowieka. Bez chorych świat byłby uboższy. My, pod wpływem niepełnosprawnych, zmieniamy się. W wielu spośród nas rodzi się miłość. (…) Chcemy z nimi wspólnie oczekiwać na Chrystusa. U św. Józefa słuchamy słowa o budowaniu gmachu życia naszego na dobrym fundamencie. Prorok Izajasz mówił nam, abyśmy budowali na zaufaniu. Nasze życie na być pełne zaufania. (…) Co jest skałą naszego życia? Czy Jezus Chrystus? Dzisiaj światu, człowiekowi potrzeba Miłości. Zdobywamy ją z bezpośredniego kontaktu z Bogiem. Wówczas będziemy się mieli czym dzielić z innymi. Dziękujemy rodzicom niepełnosprawnych za to, że uczą miłości. Jak się cieszę, że rodzice chodzą ze swoimi dziećmi niepełnosprawnymi do kościoła, czytają im Biblię, modlą się razem z nimi, uczą ich śpiewać kolędy. Pani Bogumiła modliła się, odmawiała różaniec, odliczając na paluszkach swojego chorego dziecka. (…) Dziękujemy wolontariuszom, siostrom zakonnym, sąsiadom, duszpasterzom. Św. Józefie, weź w opiekę rodziny, w których są niepełnosprawni. Ucz nas komunii z Bogiem, ucz nas budować na mocnym fundamencie, abyśmy otwierali się na Bożą Miłość, abyśmy już teraz budowali Boże Królestwo.” Modlitwa powszechna natomiast była jednym misterium z udziałem niepełnosprawnych, którzy ofiarowywali dodatkowo czerwoną różę i zapalali 7 świec na świeczniku. Dary składali członkowie Wiary i Światła, Bractwa św. Józefa, Stowarzyszenia Katolickiego - Terapia Zajęciowa TĘCZA, Warsztatów Terapii Zajęciowej, Centrum Ochotników Cierpienia, niepełnosprawni z Bogatyni, wolontariusze. Na zakończenie Pasterz diecezji goszczącej niepełnosprawnych bp Stanisław Napierała podziękował wszystkim za wszystko, podkreślił piękno modlitwy powszechnej i pasterskie podejście kaznodziei, którego słowa były wyrazem obecnych niepełnosprawnych i skierowane za pośrednictwem św. Józefa ukształtowały całą uroczystość. Pozwólmy i my zajaśnieć miłości tam, gdzie jest jej brak, a 3 grudnia i każdego następnego dnia nowego roku liturgicznego, otoczmy modlitwą, troska i miłością niepełnosprawnych i cierpiących stających na drogach naszego życia.
Zobacz zdjęcia w naszej GALERII
źródło: Kuria Biskupia
